20 de noviembre de 2009

pensamentos de sofá


Escoitei que as donas das palabras estaban presas baixo as montañas,foron liberadas polos razoamentos que as precisaban para pensar,elevaronas ata as nubes ali fixeronse un, e baixaron o mar convertidas na razón que navegaba co pensamento e coa existencia.

5 comentarios:

  1. xa supoñia que eras ti!!pois saúdos!!vou a ter que darlle vida ó blog xa que teño nova seguidora!!jajaj falamos..

    ResponderEliminar
  2. O problema é cando, debido a súa recén liberdade, perden o camino e confúndense, facéndose mestas... inservibles.

    Gústame como escribes, veci :)

    ResponderEliminar
  3. Dime onde queda esa montaña e como carallo as liberaches. por que eu canto máis razono menos che me presta escribir. bonitos versos.

    bicos.

    ResponderEliminar